هبوط

عرفات عشقبازان سر کوی یار باشد

به طواف کعبه زین در نروم که عار باشد

چو سری بر آستانش ز سر صفا نهادی

به صفا و مروه‌ای دل دگرت چه کار باشد

قدمی ز خود برون نِه به ریاض عشق، کاینجا

نه صداع نفحهٔ گل نه جفای خار باشد

به معارج «اناالحق» نرسي ز پاي منبر

كه سري شناسد اين س‍ِر‌ّ، كه سزاي «دار» باشد

ز میِ شبانه ساقی قدحی بیار پیشم

نه از آن میی که او را به سحر خمار باشد

نکند کمال دیگر طلب حضور باطن

که قرارگاه زلفش دل بی‌قرار باشد